Ոչ ոք չէր էլ կասկածում, որ առողջապահության նախարար Լևոն Ալթունյանը նույնպես կանդամակցի Հանրապետական կուսակցությանը: Արդեն հայտնի է, որ նա դիմում է ներկայացրել ՀՀԿ շարքերն անցնելու համար։ Ընդ որում, նախարարն անկեղծորեն խոստովանում է, որ կուսակցության գաղափարախոսությունն ու մնացած պարտադիր ատրիբուտներն իրեն բոլորովին չեն հետաքրքրում, և նա այդ քայլին է գնացել, քանի որ արդեն ՀՀԿ-ական է վարչապետ Կարեն Կարապետյանը: Բայց իր այս որոշումը Ալթունյանը պատճառաբանում է թիմային համերաշխությամբ, թեև բոլորի համար էլ պարզ է, որ նրա պահվածքն ամբողջովին կամակատարի ու ենթակայի հնազանդություն է:

Սակայն առավել հետաքրքրականն այն է, որ Ալթունյանը սեփական քայլին փորձում է գեղարվեստական հնչեղություն տալ և դրա համար օգնության է կանչում համաշխարհային գրականության առավել հայտնի հերոսներից մեկին: «Ես կարծում եմ՝ Դոն Կիխոտի օրինակը (հայերենում այս հերոսը կոչվում է Դոն Կիշոտ – խմբ.) մեզ ծառայել է նախազգուշացում, որպեսզի հասկանանք, որ միայնակ մենք բան չենք կարող փոխել»,- ասում է նա:

Ով քիչ թե շատ ծանոթ է «Դոն Կիշոտ» վեպի բովանդակությանը, միանգամից կարձանագրի, որ այդ ստեղծագործության մեջ ամենևին էլ շեշտադրումը արված չէ համերաշխության գաղափարի վրա: Պարզից էլ պարզ է, որ առողջապահության նախարարը Սերվանտեսի հանրահայտ վեպը չի կարդացել, ուղղակի ցանկացել է լրագրողների առաջ կարդացած մարդու տպավորություն գործել և տվել է առաջինը մտքին եկած անունը: Մինդեռ մի հարցում նա լիովին իրավացի է: Այն, ինչով Լևոն Ալթունյանն այսօր զբաղվում է, իսկական դոնկիշոտություն է՝ կռիվ ու պայքար երևակայական մարտահրավերների դեմ, մինչդեռ իրական խնդիրները խժռում են ամբողջ համակարգը: Ու մինչ նախարարը գեղեցիկ նախադասություններ է հնչեցնում, անկաշկանդ ու հանգիստ պտտվում են հողմաղացները, որոնք միայն քամի ու փոշի են բարձրացնում մեր կառավարության անդամ Սանչո Պանսայի ժպտադեմ հայացքի ներքո: