Աշխարհն աշխարհով, «Երկիր Ծիրանի» կուսակցությունն` իր ընդվզման օրով: Կարծես ոչ թե ընդվզման, այլ ամենաքիչը Ահեղ դատաստանի օրն է վրա հասնելու, և Զարուհի Փոստանջյանն էլ ոչ թե կուսակցական է, այլ Գաբրիել հրեշտակապետը: Հիմա նա շրջագայում է Հայաստան աշխարհով՝ մարդկանց տեղեկացնելով իշխանության տապալման մասին։ Իսկ հետո, ըստ «Երկիր Ծիրանի»-ի՝ համահայկական մեծ ընդվզման միջոցառմանը հաջորդելու է Գլոբալ հայկական համազգային համաժողովի գումարումը, որին պետք է մասնակցեն այն պատվիրակները, ում կառաջադրի հանրությունը՝ անկախ նրանից, թե նա աշխարհի որ մասում է գտնվում։

Այն, որ երկրի վերափոխման ու խոշոր ցնցումների համար տիկին Զարուհու ամբիցիաներն ու կամակորությունները բավարար չեն, սա հոգու խորքում հասկանում է նույնիսկ նրա տեղակալը` կուսակցության փոխնախագահ Կարապետ Աղաջանյանը, ով որոշել է գոնե այդ ծիծաղաշարժ քարոզարշավին չմասնակցել, բայց մյուս հոգսերից ազատվել չի կարող: Օրինակ, պարոն Կարապետն այնքան էլ լավ չի պատկերացնում, թե իր շեֆուհին ինչ ռեսուրսներով է պատրաստվում իշխանություն զավթել: Ճիշտ է, Փոստանջյանն արդեն ասել է, որ ունեն բավարար ռեսուրս, և դա հայ ժողովուրդն է, բայց արի ու տես, որ այդ ժողովուրդն ամենևին էլ Զարուհու հետ չէ, այնպես որ մի տեսակ շատ անհարմար ու տհաճ բան է ստացվում:

Կարապետ Աղաջանյանի հոգու խորքում մի ուրիշ կասկած էլ է բույն դրել: Խոսքը Փոստանջյանի ժամանակավոր կառավարության մասին է: Դրա համար էլ երբ հարց են տալիս, փոխնախագահն ընդամենը խուսանավում է. ժամանակավոր կառավարության ստեղծելու վերաբերյալ որոշ նախագծեր կան, բայց դրանց մասին չի ցանկանում ներկայացնել: Այսինքն` մարդ եք, ինչի՞ եք ինձ անհարմար դրության մեջ դնում, մանավանդ որ, մեր մեջ ասած, ընդվզման օրն էլ դեռ հայտնի չէ: Եվ այս ամենով հանդերձ «Երկիր Ծիրանի»-ի ներսում ընդամենը մի հարց կա, որի շուրջ բոլորը միակարծիք են: Դա ժամանակն է: Եթե ժամանակը ների, մինչ այս տարվա վերջ տեղի կունենա, իսկ եթե ժամանակը չների, առաջիկա 50 տարում հազիվ թե մի բան փոխվի, որովհետև երբ կա ռեսուրս, երբ կա կառավարություն, երբ կա Զարուհի, բայց չկա ժամանակ, այդ դեպքում առաջին երեքը ոչինչ չարժեն: