Այսօր ԱԺ-ում «Զինապարտության և զինվորական ծառայության մասին» օրենսդրական նոր կարգավորումների մասին խորհրդարանական լսումներ էին: Բազմաթիվ ելույթներ հնչեցին: Խոսեց նաև ԵՊՀ ռեկտոր Արամ Սիմոնյանը: Ռեկտորի սկզբնական մտահոգությունը տարկետման իրավունքն էր: Նա ուզում էր, որ բակալավրիատի ուսանողներն առաջին կիսամյակն ավարտեն, նոր զորակոչվեն: «Բակալավրիատը 4 տարի է, որից հետո 2 տարի ծառայում է բանակում, վերադառնում է, երկու տարի մագիստրատուրայում է շարունակում, հետո՝ ասպիրանտուրա, 30 տարեկան դարձած՝ նա նոր միայն կարող է որպես գիտությունների թեկնածու լինել: Գոնե հնարավորություն տրվեր, որ ուսանողները առաջին կիսամյակի քննությունները հանձնեին, նոր զորակոչվեին, ժամանակի խնայողություն կլինի»,- ասաց Սիմոնյանը:

Բայց համալսարանի ռեկտորը մի փորացավ էլ ուներ` զեղչերի խնդիրը: Արամ Սիմոնյանը սովոր չէ իր ձեռքի տակ եղածից ուրիշին բաժին հանել, դրա համար էլ երկար տվայտանքներից հետո այլևս չդիմացավ ու այսօր սիրտը բացեց խորհրդարանում. «Բուհերը չափազանց ծանր բեռի տակ են՝ կապված զեղչերի հետ, ոչ միայն մեր բյուջեի 70 տոկոսը, մենք առաջարկում ենք՝ այդ զեղչերը առաջին հերթին պիտի վերաբերեն ծառայած ուսանողներին, բայց զեղչերի մյուս մասը, որը կառավարության որոշմամբ է, օրենքի ուժ ստացած, այնուամենայնիվ, ծանր բեռ է: Խնդրում եմ՝ զեղչերի ծանր բեռի հարցում պնդել, որ առաջին հերթին ծառայածներին տրվի, նոր՝ մյուս խմբերին»:

Այն, ինչ կատարվեց այս անկեղծ խոստովանությունից հետո, ռեկտորի մտահոգությունների տրամաբանական շարունակությունն էր: Իր ելույթն ավարտելուց հետո նա ամբիոնից հեռացավ ու հենց աստիճանների մոտ էլ ամբողջ հասակով ու իր հսկայական, պարարտ մարմնով մեկ շրմփաց գետնին: Ներկաները չկարողացան զսպել ժպիտները, իսկ մի քանիսն օգնության վազեցին, որ բեռը գետնից կտրեն:

Հիմա արդեն հստակ է, թե իրականում ինչ բեռի մասին է խոսքը: Ծանր բեռը զեղչերը չեն, այլ Արամ Սիմոնյանը: Բուհերը մի կերպ կդիմանան զեղչային բեռի ծավալներին, իսկ ահա ԵՊՀ ռեկտորի քաշային անհամապատասխանությունը դեռ շատ անգամներ դժվարություն կհարուցի ինչպես շրջապատի, այնպես էլ անձամբ իր համար: