Ծառուկ Սարգսյան

Նախագահ Սարգսյանի ծրագիրը, որով նախատեսվում էր 2040թ. ՀՀ բնակչության թվաքանակը դարձնել 4 մլն, կարծես թե խափանվում է: Ամենահետաքրքիրն այն է, որ խափանման պատճառը ոչ թե հայ ազգաբնակչության սեռական պոտենցիայի անկումն է, այլ բժշկության խայտառակ վիճակը: Այսօր տեղեկացանք, որ «Սլավմեդ» մանկասպան հիմնարկի գլխավորած հիվանդանոցների շարքին ավելացավ ևս մի բուժհաստատություն՝ «Սուրբ Աստվածամայր» բժշկական կենտրոնը: Ոստիկանության լրատվական ծառայությունից հայտնում են, որ քաղաքացին հաղորդում է տվել այն մասին, որ քույրն Աբովյան քաղաքի ծննդատանը ծննդաբերել է, ապա երեխայի հետ տեղափոխվել Երևանի «Սուրբ Աստվածամայր» բժշկական կենտրոն:

Ըստ հաղորդում տվողի՝ նորածինը մահացել է բժշկի մասնագիտական պարտականությունները ոչ պատշաճ կատարելու հետևանքով: Փաստի առթիվ քննություն է կատարվում: Նշանակվել է դիակի դատաբժշկական փորձաքննություն:

«Սուրբ Աստվածամայր» բժշկական կենտրոնի տնօրենը Նիկոլայ Դալլաքյանն է: Այսպիսի բժիշկներ ունենալով մեր բնակչությունը ոչ թե 4 մլն կդառնա, այլ ընդհանրապես կվերացվի: Հենց այս հանգամանքը հաշվի չի առել նախագահը, սակայն նկատի ունենալով այն, որ մինչև 2040թ. դեռ 22 տարի կա, առայժմ ամեն ինչ կորած չէ: Պարադոքսն այն է, որ բուժհաստատություններն առողջացնելու համար պետք է առողջացնել մեր երկրի քաղաքական դաշտը, իսկ դա պետք է սկսել դպրոցներից: Եվ իրոք, եթե ժամանակին Դերժավի Արկադը, պրն Լֆիկը, գեներալ Սեյրանը և այլք դպրոց գնային, դաստիարակություն ունենային, ապա կիմանային, որ հիվանդանոց բացելը խաղ ու պար չէ, և հիվանդանոցային գործունեությունը ձևաչափով էապես տարբերվում է կանացի ներքնազգեստի, շոկոլադի վաճառքից, իսկ բժիշկը պետք է, գոնե որոշ չափով, ՊԱԶ-ի վարորդից ավելի կրթված լինի: Ցավոք, մեր հասարակությունը չընկալեց այդ պարզ ճշմարտությունը, և հետևաբար՝ թե՛ Դերժավի Արկադը, թե՛ պրն Լֆիկը, թե՛ նախկին վարորդ, այժմ գեներալ Սեյրանը բժշկական կենտրոններ են բացել: Բացի այդ, տեսնելով, որ երկրում գոյություն չունի բժշկական կենտրոններ բացելու և աշխատեցնելու որևէ սահմանափակում, հիվանդանոցներ բացեցին նաև ինչ-որ չափով կրթված, սակայն կրկին դաստիարակությունից զուրկ խոսրովհարությունյաններն ու շավարշքոչարյանները: Սրանք էլ մտածում են, որ եթե լրիվ անգրագետ Դերժավի Արկադը կամ էլ նախկին ՊԱԶ-ի (ԿՐաԶ-ի) վարորդը կարող է ունենալ հիվանդանոց, ապա ինչո՞ւ մենք չունենանք: Այսօրինակ գործելաոճի հետևանքով ունենում ենք մի խայտառակ պատկեր:

Այն, որ 2040թ. մենք չենք ունենալու 4 մլն բնակչություն՝ փաստ է: Ավելին, մեր կարծիքով, այսպես շարունակվելու դեպքում 2040թ. Հայաստանն էլ չի լինելու: Սակայն միևնույն ժամանակ փաստում ենք, որ մինչև 2040թ. դեռ կա 22 տարի, ինչը լրիվ բավարար ժամկետ է ՀՀ քաղաքական դաշտը լիարժեք մաքրելու համար: Իսկ դա կնշանակի կրթության, գիտության, գյուղատնտեսության, արդյունաբերության, արդարադատության և մյուս բոլոր ոլորտների առողջացում, և հետևաբար՝ ազգաբնակչության թվի ավելացում: